مدل تصمیم­گیری شهودی چندوجهی و تحلیل سیاست خارجی ترکیه( مطالعه موردی دولت عدالت و توسعه)

به قدرت رسیدن اسلام‌گرایان در ترکیه در سال 2002، گفتمان و رفتار سیاست خارجی این کشور را دچار تغییرهای اساسی کرد. تصمیم­گیران­ دولت عدالت و توسعه در سایه یک سیاست­خارجی عمل­گرایانه و چندجانبه از گزینه­های مختلف تصمیم­گیری و جهت­گیری‌های موقعیتی برای رسیدن به اهداف ملی، منطقه­ای و بین­المللی خود بهره برده­اند. مقاله حاضر، به تحلیل تئوریک سیاست خارجی ترکیه در دوره حکومت دولت عدالت و توسعه پرداخته و تلاش کرده است تا تحلیلی از ادبیات سیاست خارجی ترکیه بعد از جنگ سرد و مدل تصمیم‌گیری سیاست خارجی رهبران دولت عدالت و توسعه ارائه دهد. بر این اساس با بهره‌گیری از روش تحقیق کیفی و منابع اسنادی به دنبال پاسخ‌گویی به این سؤال برآمده است که سیاست خارجی ترکیه در چارچوب مدل تصمیم‌گیری شهودی چندوجهی چگونه قابل‌تحلیل است؟ از آن‌جا ­که مطالعات دانشگاهی در این حوزه کم‌تر از مدل‌سازی تئوریک استفاده کرده و بیش‌تر در حد مطالعات توصیفی باقی مانده‌اند؛ پژوهش موجود، به‎‌منظور پاسخ‌گویی به سؤال مذکور،به مدل‌سازی تصمیم‌گیری دولت عدالت و توسعه بر اساس مدل نظریه شهودی چندوجهی پرداخته و گزینه‌های مختلف در سیاست خارجی حزب حاکم را با توجه به ابعاد مختلف؛ اقتصادی، سیاست داخلی، فرهنگی و ایدئولوژیک و نظامی و استراتژیک، موردپژوهش قرار داده است.